معرفی سید رضا بهاءالدینی (آزمایشی)

• ولادت: ۱۳۲۷ ق. —   محل ولادت: قم
• وفات: ۱۴۱۸ق. —   محل دفن: قم
• محل تحصیل: قم

ایشان در خانواده­‌ای از خاندان رسول­‌الله(ص) که نسل در نسل از متولیان و خادمان حرم حضرت معصومه(س) بودند، متولد شد و از همان سنین کودکی، آثار معنویت در چهره­‌اش هویدا بود. خود درباره آن مى­‌فرماید: «یک ساله که بودم افراد پاک­‌طینت و نیکوسرشت را دوست داشتم و علاقه­‌اى قلبى به آنان پیدا مى­‌کردم. خیر و شر را مى­‌فهمیدم و بین انسان­‌هاى خیّر و نیکوکار و افراد شرور و طغیان­گر فرق مى­‌گذاشتم.» شوق فراوان به تحصیل همواره با او بود. از نوجوانی به روزه و نماز شب علاقه ­داشت. از خود ایشان نقل است: «از ۱۷ سالگی در ما دگرگونی پدید آوردند و ما را به خود مشغول کردند، تا جایی که وجود حضرت حق را لمس می­‌کنیم.»می‌­فرمود: «از عواملى که باورهاى اعتقادى انسان را سست مى­‌کند و مانع پیشرفت معنوى انسان مى­‌شود، شهرت­‌هاى بیجا و بى­‌فایده است.» بر اساس این اعتقاد، ایشان از قبول مصاحبه‌­هاى تلویزیونى، معروفیت در مرجعیت، خرید منزل نزدیک حرم براى شناخته شدن بیشتر یا تهیه مهر و دایر کردن دفتر مراجعات براى مرجعیت، سر باز می­‌زد. وقتی با اصرار برخى ارادتمندان روبرو مى­‌شد، مى­‌فرمود: «بالاتر از این­ها فکر کنید! گیرم نام بنده بر سر زبان­‌ها افتاد، وقتى پیش خدا دستم خالى است، آن شهرت براى من چه سودى دارد؟»آگاهى از حقایق عالم صفحه­‌اى دیگر از کتاب شکوه و شخصیت ارجمند حضرت آیت­الله بهاءالدینى است. یکى از شاگردان آقا که فردى متقى و پارسا بود اما استعداد شایانى نداشت از دنیا رفت. مدت­ها گذشت، روزى سخن از او به میان آمد. ایشان فرمود: «فلانى در برزخ چنان رشد علمى پیدا کرده و حرف‌­هایى مى­‌زند که اگر در حیاتش براى او گفته مى­‌شد نمى­‌فهمید. درباره موضوعى در باب طهارت با ما بحث کرد و نظر ما را تغییر داد!» دیده باطن­‌بین آن پیر روشن ضمیر بارها و بارها مشکلات و موانع دیگران را برایشان می­‌گشود، در این باب نقل­‌ها و خاطره­‌ها بسیار است. یکی از آقایان اهل علم می­‌گفت: «روزی لباس خوبی پوشیده بودم، می­‌آمدم خدمت آقا، ماشینی از کنارم رد شد و گل و لای را به لباس من ریخت. خیلی ناراحت شدم و شروع کردم به بد و بیراه گفتن به راننده. برگشتم منزل لباسم را عوض کردم و خدمت ایشان رسیدم. تا نشستم، آقا فوراً فرمودند: ”زیبنده نیست اهل علم بدزبانی کند، حالا مثلاً یک ماشین هم آمد زد به آب و گل، و لباس­‌ها را گل­‌آلود کرد، نباید انسان متانت را از دست بدهد و بد و بیراه بگوید!“»سال­‌هاى بسیارى در قنوت ایشان آیات نورانى قرآن کریم و دعاهاى معصومین علیهم­‌السلام شنیده می­‌شد، ناگهان نوع کلمات و عبارات ایشان تغییر یافت و در قنوت براى امام عصر(عج) دعا کرد. روزى که در این باره از ایشان پرسش شد به یک جمله بسنده کرد: «حضرت پیغام داده­‌اند در قنوت برای من دعا کنید!» کتاب افلاکیان خاک نشین، چاپ ششم، صفحه ۱۸.

حضرات شیخ ابوالقاسم کبیر قمی، شیخ عبدالکریم حائری، محمدعلی شاه­‌آبادی و ...